پوشش ضد حریق

با افزایش آگاهی مردم در مورد پیشگیری از آتش سوزی، محصولات پوشش مقاوم در برابر آتش مورد توجه قرار گرفتند . پوشش‌های مقاوم در برابر آتش می‌توانند مقاومت ساختمان‌ها در برابر آتش و ایمنی را افزایش دهند و فرصت لازم برای رسیدن نیروهای آتش نشانی و خروج افراد مستقر در ساختمان را، ایجاد نماید .

اما پوشش ضد حریق چیست؟ اجازه دهید آن را در زیر به شما معرفی کنیم !

پوشش ضد حریق پوشش خاصی است که بر روی سطحوح مختلف استفاده می شود و می تواند اشتعال پذیری سطح مواد پوشش داده شده را کاهش دهد ومانع از گسترش سریع آتش شود و میزان مقاومت مواد پوشش داده شده در برابر آتش را بهبود ببخشد .

یکی از انواع پوشش های ضد حریق، رنگ های متورم شونده یا پف شونده می باشد که در ادامه به بررسی آن خواهیم پرداخت .

رنگ های متورم شونده ( پف شونده ) ، روشی کارآمد برای محافظت از مواد فولادی در برابر آتش

پوشش ضد حریق پف شونده شرکت هلیکس مانا آریا، روشی است که به طور فزآینده برای ایجاد حفاظت غیرفعال در برابر آتش، برای سازه های باربر به ویژه فولاد سازه ای مورد استفاده قرار می گیرد که روز به روز در طراحی معماری مدرن ساختمان های صنعتی و تجاری محبوبیت بیشتری پیدا می کند.

مزیت استفاده از پوشش ضد حریق متورم شونده :

1. خواص ذاتی مواد، به عنوان مثال، خواص مکانیکی را تغییر نمی دهد.
2. به راحتی پردازش می شود .
3. انواع مختلفی از رنگ های متورم را می توان بر روی فولاد، الوار، عناصر کامپوزیت و بتن استفاده کرد.

عملکرد پوشش ضد حریق پف شونده ( متورم شونده ) :

رنگ متورم شونده پوششی است که در اثر قرار گرفتن در معرض گرما متورم می شود و در نتیجه حجم آن افزایش می یابد و تراکم آن کاهش می یابد.

به طور خاص، رنگ های متورم شونده پوششی است که با متورم شدن در اثر گرما به صورت کنترل شده تا چند برابر ضخامت اولیه خود افزایش حجم پیدا می کند وصورت یک زغال کربنی تشکیل شده توسط تعداد زیادی حباب کوچک که به عنوان یک لایه عایق برای محافظت از بستر عمل می کنند.

این موضوع برای فولاد، به دمای بحرانی مرتبط است، که به عنوان دمایی تعریف می‌شود که در آن ظرفیت باربری با اثر بارهای اعمال‌شده برابر می‌شود (بنابراین عنصر فولادی در این دما بسیار نزدیک به فروپاشی است). دمای بحرانی فولاد می‌تواند متفاوت باشد . عمدتاً به طرح بارگذاری بستگی دارد،350 درجه سانتیگراد تا 750 درجه سانتیگراد،، اما در بیشتر موارد بین 500 درجه سانتیگراد تا 620 درجه سانتیگراد در نظر گرفته می شود .

برای بتن، حالت بحرانی به دمای بحرانی میلگردهای تقویت کننده (معمولاً از 350 درجه سانتیگراد تا 500 درجه سانتیگراد) و رسیدن به دمای 500 درجه سانتیگراد در داخل عنصر بتنی مرتبط است.

برای چوب، حالت بحرانی به بخش باقیمانده عنصر باربر چوب پس از سوزاندن مرتبط است.

نحوه اعمال پوشش متورم شونده بر روی فولاد

برای سرعت و کیفیت پرداخت سطوح، پوشش‌های متورم ترجیحاً با اسپری یا تجهیزات رنگ بدون هوا ( ایرلس ) اجرا می‌شوند. استفاده از قلم مو و غلتک نیز امکان پذیر است.

ترکیبات مقاوم در برابر آتش برای سازه های فلزی

سازه های فلزی تحت تاثیر دماهای بالا ظرفیت باربری خود را از دست می دهند که منجر به از بین رفتن یکپارچگی سازه و در نهایت تخریب می شود. به منظور افزایش حد مقاومت در برابر آتش و دما، به انواع حفاظت در برابر آتش متوسل می شوند. بسته به نوع مواد ضد حریق استفاده شده، می توان حد مقاومت سازه های فلزی در برابر حریق را تا 4 ساعت افزایش داد.

مواد برای حفاظت در برابر آتش سازه های فلزی را می توان به چند نوع اصلی تقسیم کرد:

• مواد لایه نازک یا فوم دار- رنگ در ضخامت لایه حدود 4 میلی متر
• لایه ضخیم – خمیرها، ماستیک ها و ترکیبات گچ، با ضخامت حدود 8-20 میلی متر یا بیشتر.
• حفاظت ساختمانی در برابر آتش – نصب سازه های محافظ ساخته شده از مواد مقاوم در برابر آتش بر روی سازه های فلزی.

رنگهای ضد حریق با ضخامت کم، از نظر ترکیب شیمیایی کاملاً پیچیده اند، در دمای بالای 120 درجه سانتیگراد روی سطح سازه های محافظت شده فوم ایجاد می کنند و لایه ای عایق از فوم را تشکیل می دهند. بنابراین، پوشش لایه ضخیم اولیه، هنگام کف کردن، حجم آن 50-100 برابر افزایش می یابد. لایه حاصل از کک فوم دار به دلیل رسانایی حرارتی کم، زمان گرم شدن سازه فلزی را تا رسیدن به دمای بحرانی افزایش می دهد.

بسته به حد مقاومت مورد نیاز در برابر آتش، ضخامت پوشش ضد حریق اعمال شده متفاوت است. به طور کلی، بیشتر رنگ‌های ضد حریق برای دستیابی به درجه آتش 1 ساعت (R60) درجه بندی می‌شوند، برخی از آنها برای 90 دقیقه (R90) طراحی می گردند .

ضخامت پوشش بسته به حد مورد نیاز اثر ضد حریق و ضخامت مشخص شده فلز متفاوت است. ضخامت فلز کاهش یافته نسبت سطح مقطع سازه به محیط گرم شده آن است. هر چه این نسبت بیشتر باشد، لایه محافظ رنگ برای همان حد مقاومت در برابر آتش کوچکتر و بالعکس مورد نیاز خواهد بود.

مزایای اصلی این نوع مواد مقاوم در برابر آتش:

ارائه محدوده نسبتاً وسیعی از محدودیت های مقاومت در برابر آتش

ضخامت پوشش کوچک – تا 4 میلی متر، مصرف کم و بر این اساس، بارهای کم بر روی ساختار فلزی

کیفیت تزئینی بالا

پوشش های لایه ضخیم را می توان به راحتی به خمیرهای ضد حریق، ماستیک ها و ترکیبات گچ تقسیم کرد. با توجه به مکانیسم عملکرد محافظتی، آنها یک گروه مشترک – عایق حرارتی را تشکیل می دهند، اما در عین حال از نظر ضخامت، ترکیب و محدودیت های به دست آمده از راندمان ضد آتش سازه ها متفاوت هستند.

خمیرها و ماستیک ها – اکثر آنها ترکیباتی مبتنی بر شیشه “مایع” سیلیکات با پرکننده های غیر قابل اشتعال مختلف هستند – می توانند حداکثر مقاومت در برابر آتش را 90 دقیقه (R90) ارائه دهند. ضخامت چنین پوشش هایی از 8 تا 20 میلی متر متغیر است و همچنین به ضخامت داده شده فلز بستگی دارد.

ترکیبات گچ – به عنوان یک قاعده، بر اساس گچ ساختمانی، سیمان آلومینیومی و سیمان پوزولانی ساخته می شوند. ورمیکولیت منبسط شده (یا غیر منبسط شده)، پرلیت، دیاتومیت، تریپلی، پوکه آتشفشانی، توف آتشفشانی و غیره به عنوان پرکننده استفاده می شود: پشم کائولن و سایر الیاف معدنی، آزبست کرکی. این ترکیبات می توانند بالاترین حد راندمان ضد حریق سازه های فلزی را فراهم کنند – تا 4 ساعت (R240). ضخامت چنین پوشش هایی از 20 میلی متر یا بیشتر متغیر است و همچنین به ضخامت داده شده فلز بستگی دارد.

مزیت اصلی پوشش های لایه ضخیم، ارائه محدودیت های بالای مقاومت در برابر آتش است. معایب اصلی استفاده ناکارآمد برای اطمینان از محدودیت های کم مقاومت در برابر آتش، مصرف زیاد، نیاز به تقویت و عدم ظاهر تزئینی پوشش است. به علاوه ضخامت زیاد پوشش و بار اضافی ایجاد شده محدودیت هایی را در استفاده از این نوع حفاظت در برابر حریق در برخی سازه ها ایجاد می کند.